Historiek van AVW naar KLYC
In vijf-en-zeventig jaar groeide de Arbeiders Vereniging voor Watertoerisme uit tot de huidige Koninklijke Liberty Yacht Club.
1934
De roep naar ruimer water werd twaalf kajakvaarders van de Schotense Vaart te machtig. In het heetst van de grote economische wereldcrisis van de jaren dertig stichtten ze een nieuwe vereniging omdat ze bij de bestaande geen gehoor kregen. De Arbeiders Vereniging voor Watertoerisme zou onderdak vinden bij de scheepswerf Mabesoone die aan de Beatrijslaan op het Antwerpse Linkeroever was gevestigd.
De rechterscheldeoever ter hoogte van de bocht bij het Noordkasteel werd rechtgetrokken, de kreek zou verdwijnen en dus ook de aanmeermogelijkheid voor de clubleden. De stad stelde ter compensatie een terrein van 500m² ter beschikking, terug op Linkeroever, deze keer op de plaats waar nu het clubhuis en het zuidelijke terrein zich bevinden. Op dit nog niet opgespoten stuk dijkgroen, naast de vesten van een oude scheepswerf, kwam een houten loodsje voor boten en houten clubhuisje. De vereniging telde 120 leden.
1936
1940
De tweede wereldoorlog brak uit, er mocht snel niet meer gevaren worden op de Schelde. Diverse clubleden traden toe tot de weerstand. In 1945 wordt de vereniging vanaf nul heropgestart. Er komt een vereniging zonder winstgevend oogmerk statuut en meteen wordt de naam van de club gewijzigd in “Liberty Yacht Club”. Dit kan een allusie zijn op de herwonnen vrijheid maar ook een knipoog naar de befaamde Liberty ships die de haven met complete vloten aandoen. De club wordt ook opengesteld voor bedienden en zelfstandigen. In 1950 wordt IMALSO jachthaven op Linkeroever opgericht. Meteen hadden zowel de Liberty Yacht Club als de Royal Yacht Club van België een uitgelezen ligging naast het hart van de Antwerpse watersportwereld. Daarmee was de vraag naar ligplaats langs de getijdenkant van de Schelde niet weg. Er komt een stenen loods op de wal.
Vezega, de vzw die watersportverenigingen aan het Galgenweel groepeert, aanvaardt het lidmaatschap van de KLYC. Dit is het startschot voor de afdeling eenheidsklassen van deze club.
De vereniging bestaat 50 jaar en krijgt de titel koninklijk. Het jubileum wordt waardig gevierd. Het clubhuis wordt in 1993 met vereende krachten uitgebouwd met een erker ” de pergola” en in 1997 is ook het nieuwe secretariaat afgewerkt. De grote versnelling in de groei is ingezet en loopt parallel aan de popularisering van de watersport. KLYC participeert in de uitbating van Jachthaven Antwerpen Linkeroever en daarna ook van Jachthaven Antwerpen Willemdok.
Met de groei is de strijd ook ingezet om de infrastructuur te verbeteren en uit te breiden. In 2006 is de grote modernisering van de loods en aanverwante infrastructuur aan het Galgenweel een feit. Het clubhuis krijgt een nieuw sanitair gebouw en extra bergruimte. De zeilschool investeert jaar na jaar in mensen en in materiaal en groeit explosief.
1984
2009
In september 2009 viert de KLYC zijn 75 jarig bestaan. Ronde en platbodemjachten vallen droog op het strand van St.-Anneke.
Bij het galadiner rolt er een daverend applaus voor de prestaties van erevoorzitter Harry Joris door de nokvolle ruimte. Onder zijn leiding steeg het aantal aangesloten leden van 450 naar + 1000.
De Mammoet, een nieuwe botenlift wordt in gebruik genomen en de Noordhelling aan de jachtheven gestabiliseerd. Beide Clubhuizen ondergaan een facelift.
Didier en Wim gaan aan de slag in de bar en het restaurant van het Clubhuis Schelde onder de bedrijfsnaam Windkracht12.
2013
Foto's uit de oude doos
Schipperskwartier Gilbertus
Ook voor deze reeks filmpjes uit de oude doos dekt de vlag “schipperskwartier” de lading niet., dat krijgen we namelijk nauwelijks te zien. Wel heel diverse beelden van de stad en het dagelijks leven van de Antwerpenaren, tot en met het vertier op “de plage”.
Met herkenbare taferelen, zoals de kathedraaltoren in steigers en toch ook wel een aantal andere iconische gebouwen die zowel beide Wereldoorlogen als de naoorlogse kaalslag hebben overleefd. Tekenend zijn ook de opening van de eerste Scheldetunnels en de bouw van het Sportpaleis, ondanks de Grote Depressie.
Plus enkele politieke propagandafilms die de tijdsgeest op soms confronterende wijze weergeven, met gestrekte rechterarmen bij een Rerum Novarum optocht in de jaren ’30 en een socialistische viering met Sovjet trekjes in volle koude oorlog.
Alweer een soms nostalgische maar dikwijls interessante terugblik op de recente geschiedenis van onze stad.
Eric
Oude dokken
Onze club is onlosmakelijk verbonden met Antwerpen, de Schelde, de haven, de zee, de scheepvaart. In constante evolutie maar met een ware revolutie in de loop van de voorbije eeuw. En tegelijk actueel, denk maar aan het grote succes van evenementen zoals Water-rAnt en Oostende voor Anker.
De titel “oude dokken” van deze reeks filmmateriaal uit de oude doos dekt de lading maar gedeeltelijk. Onder verschillende ondertitels krijgen we niet enkel de haven te zien, met beelden uit het interbellum en de naoorlogse periode, maar ook van de stad zelf en tot ver daarbuiten. De rode draad is de scheepvaart in al zijn aspecten.
Soms spectaculair maar altijd interessant, vanuit maritiem oogpunt maar ook als illustratie van de tijdsgeest. Met het toenmalige, ongebreidelde optimisme van de industrialisering en technologie, maar ook over de werkomstandigheden van toen. Of ontluisterend, zoals de neerbuigende beeldvorming ten aanzien van onze toenmalige kolonie.
Eén voor één te bekijken, elk vanuit een verschillend perspectief. Een boeiende terugblik, als afleiding van al het corona nieuws.
Bouw steiger KLYC 1947-48
Deze video uit de oude doos geeft een mooi beeld van de prachtige clubgeest die ook toen in de Koninklijke Liberty Yachtclub aanwezig was!
Volgens oude getrouwen in de club moet dit rond 1947-1948 geweest zijn. Er werd een steiger aangelegd met veel mankracht en primitief handgereedschap.
Raymond herinnert zich nog zijn periode bij het 10de SSB met een houten barak als lokaal op ons huidig terrein noord dat toen nog niet in concessie was bij KLYC.Hun boten lagen toen in het slijk vast aan deze steiger vanwaar ze wekelijks vertrokken richting Doel of Temse. De tocht naar de Oosterschelde werd vastgelegd in een oorkonde met de namen van de jonge zeilers.
De steiger werd eind zestiger, begin zeventiger jaren terug afgebroken. Op dezelfde plaats werd een damplaat geslagen in het riet die er nu nog steeds steekt.
